သုံး ................................
ကုိယ္တို႔အားလုံး ေသသလို ဟန္ေဆာင္ေနခဲ့ရတဲ့ သကၠရာဇ္ေတြ
ပ်က္သုဥ္းေနတဲ့ နာမည္ကို ပလပ္စတစ္ဆာဂ်ရီ အစားထိုးလို႔
လွႏုိင္မလား
သမိုင္းဟာ အုတ္က်င္းနဲ႔ သိပ္မေ၀းလွပါဘူး
လွလွ၏ ရယ္သံတြင္ အသံလံုး၀ မပါ၀င္ပါ
တန္ေၾကးႀကီး သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြက
အ႐ုဏ္ဦးမွာ ၾကာေတြပြင့္လို႔
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ စာမူခ သုံးေလးေထာင္
အေရးသားကအစ ကဗ်ာဆရာေတြ လက္မေထာင္ထားၾက
ေပၚလစီကင္းကင္း ဂ်က္ ကြင္း ကင္း
႐ုံးသုံး ပြဲစားသုံး လက္ဖက္ရည္ဖိုးဟာ ဘယ္ေလာက္လဲ
ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ ေခြ်းနံဟာ အရင္ကထက္ နံေစာ္ရင္
ေက်းလက္က ဘာေစာ္နံေနမလဲ
႐ုပ္ရွင္႐ုံမွာ ဘူတာမွာ မွတ္တိုင္နဲ႔ ခုံးေက်ာ္တံတားေအာက္မွာ
မာဆတ္မွာ ေကတီဗီမွာ ႏိုက္ကလပ္နဲ႔ သံလမ္းမွာ
ေသြးသားေရာင္းၿပီး ၀ယ္လာခဲ့တဲ့
သူမရဲ႕ စာ၀တ္ေနေရး က်န္မာေရး
ေက်ာင္းနဲ႔လမ္း လမ္ေၾကာင္းမွားခဲ့ရတဲ့ သူဖုန္းစား ကေလးငယ္ေတြ
ကိုယ္အႏွံ႔ နႏြင္းသုပ္ထားတဲ့ အ၀ါေရာင္ မိခင္အတုေတြ
ငွားရမ္းခ တစ္ေထာင့္ငါးရာ အထက္ရွိတဲ့ နီတာတြက္ ရင္ေသြးငယ္အတုေတြ
လမ္းစရိတ္ျပတ္ ဖိနပ္ျပတ္ေနတဲ့ အေရၿခံဳ ဘာသာေရးအတုေတြ
႐ုပ္ေသးေတြ ႀကိဳးဆြဲသမွ် ကျပေနရတဲ့ လူအတုေတြ
လိမ္ညာလွည့္ပတ္မႈက မ်က္လွည့္ပြဲ တစ္ခုလို ....တစ္ခုၿပီး တစ္ခု
ေလာင္ကြင္းထဲ မီးသင့္ အစအနေတြ လိုက္ရွာလိုက္တိုင္း
စိတ္နဲ႔ကိုယ္ မကပ္ႏိုင္တဲ့ေခတ္ဟာ မေကာင္းဆိုး၀ါး ဆန္လာတယ္
ေတာက်ီးကန္းေတြ အုပ္စုဖြဲ႔ရယ္ေမာသံနဲ႔
လမ္းမေပၚ ျဖတ္ေျပးသြားတဲ့ အင္းဂ်င္သံနဲ႔
အသက္(၁၈)ႏွစ္ျပည့္သူတိုင္း မွတ္ပုံတင္လုပ္ဖို႔ ႏိုးေဆာ္သံနဲ႔
ဒီကဗ်ာကို ေနာက္ထပ္ စာခုနစ္ေၾကာင္း ေရးၿပီး အဆုံးသတ္ရမယ့္ အတူတူ
အျဖဴေရာင္အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ
ေကာင္းကင္က လမင္းဆီ ေငးရင္း ဟိုအေ၀းက လမင္းဆီ
သစ္ခက္ သစ္ရြက္ေတြ ယိမ္းလႈပ္ခါယမ္းေနသလိုလား ခံစားမႈ လြင့္၀ဲေနတာ
မိုးစက္စက္ ျပဳတ္က်လာသလုိလား မ်က္၀န္းမွာ စီးဆင္းေနတာ
ကိုယ့္ပထမ မ်က္လုံးတစ္ဖက္က အဆင္မေျပမႈမ်ားနဲ႔ တိမ္ျမဳပ္ကန္းမိုက္ေနတယ္
တျဖည္းျဖည္း ေရြးေကာက္ပြဲႀကီး နီးကပ္လာၿပီ အေမ့ကုိ လြမ္းရင္း..........
ကိုယ့္ ဒုတိယမ်က္လုံးတစ္ဖက္ကို နာနာက်င္က်င္မွိတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ ။
ဆူးရင့္၊တန္႔ဆည္၊
၂၁၊ ၉၊ ၂၀၁၀
နံနက္ခင္း ၃း၁၀
