ေ၀းေ၀းေျပးေျပးေဆြးေနသူတစ္ေယာက္

မိသားစုကိစၥေတြ ႏွလံုးသားထဲ ေရႊ႕ထားခ်င္တယ္
အႏုပညာ စား၀တ္ေနေရး အေၾကာတက္ေညာင္းညာကိုက္ခဲေမာပန္းမႈမွာ သူအျပင္ေရာက္သြားတယ္ ဘယ္လိုလမ္းေတြ ျခားထားသလဲ
ခြဲစိတ္ရမယ္ဆိုလည္း ျမန္ျမန္ခြဲစိတ္ကုသမႈေပးပါ
အျပင္မွာ တစ္ေယာက္၊ အတြင္းမွာ တစ္ေယာက္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားဟာ ေရစုန္ေမ်ာေနပါတယ္
ေကာင္းကင္တစ္ခြင္လံုး မိုးသားမည္းမည္းေတြခ်ည္း
မီးေလာင္ဖုထ စိတၱဇမွာ လာအံု႔မိႈင္းၫႇိဳ႕ရီေနၾကတယ္
မင္းသိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ရဲ႕ ဂ်စ္ပစီမိုးတိမ္သီခ်င္းဖြင့္ထားတယ္
အေဆြးမ်ားလည္း ေလနဲ႔ ႏွင္
ကဗ်ာနဲ႔ပဲ ျပန္လာလို႔ မရဘူးလား
ေ၀းေ၀းေျပးေျပး ေဆြးေဆြး ေဆြးလည္း
ေျပးတယ္
ႏွလံုးသားသြားလိုရာ အဆံုးအထိေရာက္ေအာင္ ေျပးတယ္
ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အေရးအသားပဲ
ကမၻာခံစားမႈထဲက ထြက္လာတာ ကဗ်ာလား
အထိအခိုက္ေပ်ာက္ေဆးေတြ ေသာက္ၿပီး ေနေပမယ့္
အႀကိမ္ႀကိမ္ထိခိုက္ ကစဥ့္ကလ်ားနဲ႔
ပ်ံေနတဲ့ အရိပ္မည္းႀကီးေတြဟာ ကိုယ့္ေဘးနား လာ၀ဲေနတယ္
စာနာမႈမဲ့ တေစၦေတြ လာ၀ိုင္းေျခာက္လွန္႔ေနတယ္
အႏုပညာက လြဲ ဘာမွ မပိုင္ဆိုင္ခ်င္ဘူး
ေနေကာင္းတယ္ဆိုလည္း ဘ၀ႀကိဳးေတြ ျပတ္လို႔
ကိုယ္ပိုင္အမွတ္အသားေပ်ာက္ဆံုးလိႈင္းလံုးေတြ ႐ိုက္ခတ္ခံ ေ၀းေ၀းေရွာင္တိမ္းလို႔
မခ်စ္မႏွစ္သက္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမတစ္ေတြ ငယ္စဥ္က တူတူပုန္းတမ္းကစားခဲ့တာေတြ အမွတ္ရလို႔
ကပ္ဆိုးေဘးဆိုး နည္းပညာ ေပါ့ပ္ယဥ္ေက်းမႈေခတ္ႀကီးထဲက ေဘးလြတ္ရာ ေျပးပုန္းလို႔
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ကိုယ္ေရးလိုက္တယ္
ကိုယ္ဘယ္သူလဲဆိုတာေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး
အဲဒီတုန္းက ဒီကဗ်ာကို ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပဖို႔ ေပးပို႔ခဲ့သလား မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး
ေရခ်ဳိးကန္ေႂကြဇလံုႀကီးထဲ ကိုယ့္ခႏၶာကို ကိုယ္ႏွစ္ျမႇဳပ္ရင္း
ေ၀းေ၀းေျပးေျပးေဆြးေနသူတစ္ေယာက္

စိုးမင္းေအာင္
၂၀၁၀၊ ၾသဂုတ္၊ ၅
မနက္ ၆ နာရီ ၅၉ မိနစ္။