အရင္လို မြစာက်ဲ အက်ဳိးအပဲ့ေတြဆီ ေငးလို႔၊ မီးခိုးလို ေငြ႔ေငြ႔အူခဲ့တာ
ငါ့အတြက္ မင္းဆီကဦးေႏွာက္ဟာ အိပ္စက္ေနသလား၊
စိတ္နံရံ တစ္ျပင္လုံး ယားယံေနသလား။
ေခတ္ေျပးလမ္းကို သို၀ွက္ရင္း ငါ့ကဗ်ာေတြ တုန္ရီေအးစက္ဆဲ ညက ယင္းထလို႔ နာတယ္။
ခံစားခ်က္ေလးတစ္ခု ခ်ာခ်ာလည္ေန႐ုံနဲ႔ ခ်ာတူးလန္ျဖစ္ ဖ်ားနာသြား။
အႀကံေကာင္းရင္ တစ္ခ်က္ဆိုတဲ့ စကားပုံေတြလည္း သြား။
ကြန္ပ်ဴတာ အင္တာနက္ မသုံးတတ္ရင္..
နာမည္ေနာက္က အၿမီးဆန္တဲ့ ဘဲြ႔ဒီဂရီ မပါရင္...
အဂၤလိပ္စာနဲ႔ ဘာသာစကား မကၽြမ္းက်င္ရင္....
ရင္ေကြးၿပီး ကၽြမ္းထိုးဖို႔ အသင့္ျပင္ၾကစို႔။
ေတာမွာပဲ ေတေနလိုက္ေတာ့မယ္၊ လုံေလာက္ၿပီ၊ သိပ္ၿပီး မသိခ်င္ေတာ့ဘူး။
ေနထိုင္ျဖတ္သန္းမႈက ေန႔တိုင္း ေသာင္မတင္ေရမက်ျဖစ္ခဲ့။
ပါးေညာင္းေအာင္ ေတာက္ေခါက္ၿပီး အေၾကာလန္ထြက္လို႔ လန္႔ေနရတယ္။
အရြယ္က လက္ျဖန္႔ေတာင္းရမယ့္အရြယ္ မဟုတ္သလို၊
အခ်ိန္က လက္ခေမာင္းခတ္ၿပီး ေအာင္လံမလႊင့္ႏိုင္ေသတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။
အားယားေနရင္ ခ်ိန္ၾကည့္၊ အေျခအေနကို ခ်ိန္ဆဖို႔ ခ်ိန္းဆိုထားပါတယ္။
ဘာမွ မပိုင္ဘူး၊ ဘာမွ မႏိုင္ဘူး၊ ဘာမွ မဆိုင္ပါဘူး။ မသိ နားမလည္ ေ၀၀ါး ေရာေထြး၊
ေျဖရွင္းရခက္တဲ့ ပြတ္သပ္မႈေတြ သြား၊ နားလည္ရခက္တဲ့ ေလာကဓံေတြ သြား။
ရန္ကုန္ေဆာင္းဟာ ေစာင္မလိုဘူး သြား/ေမးၾကည့္။
လက္မ မေထာင္ႏိုင္ေသးတဲ့ ေရာဂါဟာ စိတ္နဲ႔ကိုယ္မွာ ေငါထြက္လို႔ ကူးစက္ခံရတယ္။
Sign out မလုပ္ခဲ့ရင္ ဘ၀ဟာ Enter တစ္ခ်က္ေခါက္တာနဲ႔ ဘ၀ပ်က္သြားမယ္။
ဘယ္သူ ဘာအတြက္ ဘာေၾကာင့္ Data ေတြ ဗိုင္းရပ္စ္ကိုက္တာ၊
မိတ္ျဖစ္ၿပီး ေဆြမေတာ္တဲ့ မိတ္ေဆြဆိုတာလည္း မူးယစ္ေဆးပဲ။
ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျပင္ပမွာ ရာသီဥတုမွာ…..
အြန္လိုင္းမွာ လူေတြ အီေနတာ ေတြ႔လား။
ကဖ်က္ ယဖ်က္ဆိုသလို အရင္တုန္းကဆိုတာလည္း ပုံစံေျပာင္း မူကြဲသြား၊
ဘာေတြလဲ ေန႔ေတြလား ညေတြလား
၀လုံးေတြ စက္၀ိုင္းေတြ လမင္းေတြ သုညေတြ ဗလာနဲ႔ ဇီး႐ုိးေတြဆီ။
မရွိျခင္းသက္သက္နဲ႔ လြမ္းလြမ္းေနရတာ အားငယ္လိုက္တာ..။
နာက်င္စရာ ႀကိဳးစေတြ ေလတဲ့အခ်စ္နဲ႔ ေလထဲမွာ လြင့္ေလေနခဲ့တာ၊
ေလးတဲြ႔တြ႔ဲ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာလည္း ငါ၊ ဦးေလးႀကီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ငူငူေငါင္ေငါင္လည္း ငါ၊
ေငြကို အေလးမထားဘဲ သုံးတတ္ၿပီး လိုက္မရွာတတ္တာလည္း ငါ၊
ဘတ္စ္ကား စီးတိုင္း အန္ခ်င္တယ္။ ဖ႐ိုဖရဲမေလးေတြ စိတ္မ၀င္စားဘူး။
ေဒါသနဲ႔ မွ်ားယူမိေတာ့ အိပ္စက္ျခင္းဟာ မ်ားမ်ားမရဘူး။
အစာမတပ္တဲ့ ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွာလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ရွိမယ္။
ေနထိုင္မႈက ေသသလို၊ စားေသာက္မႈက ေသသလို၊
လိုလို ….လိုလိုေတြနဲ႔ ငါ ဒီမွာ ဒီလို …လို၊
ေရွ႕မွာ ျမင္ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြဟာ ျပႆနာေတြပဲ။
ဆူးရင့္၊တန္႔ဆည္၊
၁၃၊ ၁၂ ၊ ၂၀၀၉
ငါ့အတြက္ မင္းဆီကဦးေႏွာက္ဟာ အိပ္စက္ေနသလား၊
စိတ္နံရံ တစ္ျပင္လုံး ယားယံေနသလား။
ေခတ္ေျပးလမ္းကို သို၀ွက္ရင္း ငါ့ကဗ်ာေတြ တုန္ရီေအးစက္ဆဲ ညက ယင္းထလို႔ နာတယ္။
ခံစားခ်က္ေလးတစ္ခု ခ်ာခ်ာလည္ေန႐ုံနဲ႔ ခ်ာတူးလန္ျဖစ္ ဖ်ားနာသြား။
အႀကံေကာင္းရင္ တစ္ခ်က္ဆိုတဲ့ စကားပုံေတြလည္း သြား။
ကြန္ပ်ဴတာ အင္တာနက္ မသုံးတတ္ရင္..
နာမည္ေနာက္က အၿမီးဆန္တဲ့ ဘဲြ႔ဒီဂရီ မပါရင္...
အဂၤလိပ္စာနဲ႔ ဘာသာစကား မကၽြမ္းက်င္ရင္....
ရင္ေကြးၿပီး ကၽြမ္းထိုးဖို႔ အသင့္ျပင္ၾကစို႔။
ေတာမွာပဲ ေတေနလိုက္ေတာ့မယ္၊ လုံေလာက္ၿပီ၊ သိပ္ၿပီး မသိခ်င္ေတာ့ဘူး။
ေနထိုင္ျဖတ္သန္းမႈက ေန႔တိုင္း ေသာင္မတင္ေရမက်ျဖစ္ခဲ့။
ပါးေညာင္းေအာင္ ေတာက္ေခါက္ၿပီး အေၾကာလန္ထြက္လို႔ လန္႔ေနရတယ္။
အရြယ္က လက္ျဖန္႔ေတာင္းရမယ့္အရြယ္ မဟုတ္သလို၊
အခ်ိန္က လက္ခေမာင္းခတ္ၿပီး ေအာင္လံမလႊင့္ႏိုင္ေသတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။
အားယားေနရင္ ခ်ိန္ၾကည့္၊ အေျခအေနကို ခ်ိန္ဆဖို႔ ခ်ိန္းဆိုထားပါတယ္။
ဘာမွ မပိုင္ဘူး၊ ဘာမွ မႏိုင္ဘူး၊ ဘာမွ မဆိုင္ပါဘူး။ မသိ နားမလည္ ေ၀၀ါး ေရာေထြး၊
ေျဖရွင္းရခက္တဲ့ ပြတ္သပ္မႈေတြ သြား၊ နားလည္ရခက္တဲ့ ေလာကဓံေတြ သြား။
ရန္ကုန္ေဆာင္းဟာ ေစာင္မလိုဘူး သြား/ေမးၾကည့္။
လက္မ မေထာင္ႏိုင္ေသးတဲ့ ေရာဂါဟာ စိတ္နဲ႔ကိုယ္မွာ ေငါထြက္လို႔ ကူးစက္ခံရတယ္။
Sign out မလုပ္ခဲ့ရင္ ဘ၀ဟာ Enter တစ္ခ်က္ေခါက္တာနဲ႔ ဘ၀ပ်က္သြားမယ္။
ဘယ္သူ ဘာအတြက္ ဘာေၾကာင့္ Data ေတြ ဗိုင္းရပ္စ္ကိုက္တာ၊
မိတ္ျဖစ္ၿပီး ေဆြမေတာ္တဲ့ မိတ္ေဆြဆိုတာလည္း မူးယစ္ေဆးပဲ။
ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျပင္ပမွာ ရာသီဥတုမွာ…..
အြန္လိုင္းမွာ လူေတြ အီေနတာ ေတြ႔လား။
ကဖ်က္ ယဖ်က္ဆိုသလို အရင္တုန္းကဆိုတာလည္း ပုံစံေျပာင္း မူကြဲသြား၊
ဘာေတြလဲ ေန႔ေတြလား ညေတြလား
၀လုံးေတြ စက္၀ိုင္းေတြ လမင္းေတြ သုညေတြ ဗလာနဲ႔ ဇီး႐ုိးေတြဆီ။
မရွိျခင္းသက္သက္နဲ႔ လြမ္းလြမ္းေနရတာ အားငယ္လိုက္တာ..။
နာက်င္စရာ ႀကိဳးစေတြ ေလတဲ့အခ်စ္နဲ႔ ေလထဲမွာ လြင့္ေလေနခဲ့တာ၊
ေလးတဲြ႔တြ႔ဲ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာလည္း ငါ၊ ဦးေလးႀကီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ငူငူေငါင္ေငါင္လည္း ငါ၊
ေငြကို အေလးမထားဘဲ သုံးတတ္ၿပီး လိုက္မရွာတတ္တာလည္း ငါ၊
ဘတ္စ္ကား စီးတိုင္း အန္ခ်င္တယ္။ ဖ႐ိုဖရဲမေလးေတြ စိတ္မ၀င္စားဘူး။
ေဒါသနဲ႔ မွ်ားယူမိေတာ့ အိပ္စက္ျခင္းဟာ မ်ားမ်ားမရဘူး။
အစာမတပ္တဲ့ ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွာလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ရွိမယ္။
ေနထိုင္မႈက ေသသလို၊ စားေသာက္မႈက ေသသလို၊
လိုလို ….လိုလိုေတြနဲ႔ ငါ ဒီမွာ ဒီလို …လို၊
ေရွ႕မွာ ျမင္ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြဟာ ျပႆနာေတြပဲ။
ဆူးရင့္၊တန္႔ဆည္၊
၁၃၊ ၁၂ ၊ ၂၀၀၉
No comments:
Post a Comment