စကားလုံး အရုပ္

ေလထဲမွာ ညစ္ေပေနတဲ့ အေရျပားေတြ/အတၱနဲ႔ ျဖစ္တည္လာတဲ့ ကိုယ္ထည္ေတြ
ရွင္သန္ၿပီး ေသဆုံးျခင္းေတြ/
ည၀တ္ အက်ၤီထဲမွာ ည /အတြင္းစိတ္ အေမွာင္ေတြ
ဘာကိုမွ မယုံၾကည္ဘူး ။ အၾကင္နာတရားနဲ႔ အားလုံးေရာ အားလုံးေပါ့ ။
ဘာအတြက္ ဘယ္လို/ဘယ္အခ်ိန္က ဘယ္မွာ/ျပားေနခဲ့တာေတြ/လုံးေနခဲ့တာေတြ/
ေပါက္ထြက္သြားမႈေတြ
မိုးလင္းလို႔ မနက္ျဖစ္ခဲ့တာ/ေန႔လယ္ေရာက္/ညဆီ သြားေနတာ
ဟို ရာသီဖြား၊ ဒီ ရာသီဖြား၊ ဘယ္ ရာသီဖြား၊ ဘာ ျဖစ္သြားသလဲဆိုတာ
web page အမည္းစက္မ်ားဟာ ငါ့ဒဏ္ရာ
ခ်ဳိင့္ေတြကို ျဖတ္ခဲ့ရတယ္ ၊ ဆူးေတြ ၊ ေျငာင့္ေတြ ၊ ခလုတ္တံသင္းေတြခ်ည္းပဲ (ေခ်းပဲ)
ဘယ္လို အိပ္မက္ရမလဲ ၊ ေက်ာခင္းမဲ့ ဗလာအရာေတြရယ္ ...
(အေျဖ မေပးရ ၊ မေျဖရ )
အထီးက်န္မႈကို ဓာတ္ဆီေလာင္း မီးရွိဳ႕ပစ္မယ္
မိတာ
လူမ်ား ၊ အမွားမ်ား ၊ အမွန္မ်ား
ပါးစပ္ထဲ ေဆးျပားပစ္ထည့္ၿပီး ၿငိမ္ေနရတယ္
ဆယ္ေပအကြာမွာ အဆိုးအနာ ေနစမ္း
အမိုး အကာ လုံၿခံဳမႈ ရွိခဲ့လို႔လား
( မေျဖရ ၊ အေျဖ မေပးရ )
ငါဟာ ငါမဟုတ္ေတာ့ဘူး
ငါ ေလာင္ကၽြမ္းၿပီးသား
မ်က္ရည္ရစ္၀ဲ၀ဲဟာ ဆိုင္းဆိုင္း
ကယ္တင္ရွင္ဘုရား အစြန္႔ပစ္ခံ မ်ားမ်ားလာတယ္
ငါးေတြ မွ်ားခ်ိတ္မွာ ဆတ္ဆတ္ခါလို႔
နာက်င္လို႔ ၊ ဒီလို႔ ၊ ဟိုလို႔
ေသမႈသင့္လို႔ ေသရတယ္
ေျခေထာက္မွာ နင္းၾကမ္းမရွိေတာ့ဘူး
ဟင္းလင္းကို ေတြ႔ႏိုင္မယ္
အခ်ဥ္ေပါက္တာ ခ်ဥ္သြားလို႔ပါ
ခ်ဥ္လို႔ စပ္ဖ်ဥ္းလို႔ ခ်ဥ္ခ်ဥ္စပ္စပ္ ဆတ္ဆတ္နာ
(မ်က္လုံး မွိတ္ထားပါသည္)
ျပတ္ေတာက္သြားတဲ့ ႀကိဳးစတို႔ ဆက္ဖို႔ အဆက္မမီလိုဳ႔
ဆက္သြယ္မႈမဲ့ အသက္
ယဥ္ေက်းတာကို ဘယ္လိုတိုင္းမလဲ
(မေျဖရ ၊ အေျဖ မေပးရ )
မယဥ္ေက်းတာေရာ ဘယ္လိုလဲ
( အေျဖ မေပးရ ၊ မေျဖရ )
အေခါင္းထဲက အေလာင္း /အပုတ္သာ အဟုတ္ျဖစ္လာမယ္
ေဆြးမယ္/ေပ်ာက္သြားမယ္
ေလာက္
ထြက္လာမယ္
အိုး.....ေလာက္ေလာက္လမ္းလမ္း
ဘ၀အၿပဲေတြ
ၿပဲမွာပဲေလ ရဲရမွာေပါ့ ဟုတ္တာေပါ့ ၊ ဟုတ္/ ဟုတ္ကဲ့
ေတာ္ေတာ္ကြဲၿပိဳပါတယ္ အမွန္ပဲ
ေတာ္ေတာ္
ေစာင့္ခဲ့တယ္ အေ၀းဆုံးက အရာေတြ
ေရခဲေတြလို အရာရာ ေပ်ာ္က်ေတာ့ ငါတစ္ေယာက္တည္း ။
တစ္ခ်ိန္တုန္းက ေႏြးေထြးမႈမ်ား
အခု ေန႔ /ည စၾက၀ဠာ အေခါင္းထဲမွာ အေလာင္းပဲ
ေသာၾကာသမီးနဲ႔ အဂၤါသားေလး ကိုဟာ
ခ်စ္လို႔ ခ်စ္ခ်စ္ခဲ့ၾကတာ
အကြာအေ၀းၾကားမွာ အနီးဆုံး နီးၾကဖို႔ပဲ လိုေနတယ္
လူဆူးႀကိဳးေတြကို သိသလား
( အေျဖ မေပးရ ၊ မေျဖရ )
အျခားအနား မခံခ်င္တာေရာ သိသလား
( မေျဖရ ၊ အေျဖ မေပးရ )
အားလုံး အားဂလိေတြ
ဘ၀မွာေတာ့ ရွင္သန္ေနထိုင္ျခင္းဟာ အညစ္အေၾကးသုတ္ၿပီးသား စကၠဴစလို အျဖစ္ေတြ
ေတြ႔ေတြ႔ႀကံဳေနရတာ
နာက်င္ေနတာပဲ သိတယ္
ႏွလုံးသားထဲမွာ အၾကင္နာတရား ရွိဖို႔လိုတယ္
လိုေနတာ ဒါပဲ
တျခား အဆိပ္တို႔ ၊ မစာနာမႈတို႔ ၊ အဆိုးေခ်းတို႔ သြား နားေခ်
ေနာက္ထပ္ ေငြေရစက္တို႔ ေဂြတို႔ လူႀကီးမင္းရဲ႕ အလိုေတာ္က်တို႔ စြန္႔ထုတ္ခဲ့ေခ်
ကိုယ္စြမ္း ကိုယ္စ ရိုးသားဖူးလား
( မေျဖရ ၊ အေျဖ မေပးရ )
ကိုက ငသင္းတို႔ ခ်ဳိးပစ္စရာ ကိုယ္ျဒပ္လား
( အေျဖ မေပးရ ၊ မေျဖရ )
သူတို႔ရဲ႕ ခြန္အားမ်ား
ေလာင္ေနတဲ့ အတၱ မာန အတိုင္းအဆမ်ား .................(ေခ်းပဲ)
သူတို႔ ဖုန္ထေနတာလား
( မေျဖရ ၊ အေျဖ မေပးရ )
ကိုဟာ အသက္ရွဴၾကပ္ရ
ဒီလို ေဖါင္းခနဲ႔ေပါက္တဲ့ ပူစီေဖါင္းေပါ့
ကိုတို႔ရဲ႕ ကိုယ္စီလမ္းကို အိုး ........ဟိုး ............ဟို သူတို႔ နားမလည္ၾကဘူး ။
ေရႊေစ်း ဟိုေစ်း ဒီေစ်းသာ နားလည္ၿပီး
ဒါဟာ................အခ်စ္ရာ ဒါဆိုတာ နားမလည္ၾကဘူး ။
ယုတ္ညံ့မႈေခ်း
ေအာက္တန္းက် အသက္/ေခ်းေတြကို
အေ၀းဆုံးကေန သိပ္ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ
ေျပာျပလိုက္စမ္းပါ
လိုက္စမ္းပါ
စမ္းပါ
ပါ .................... ။

စိုးမင္းေအာင္
31.12.2008
AM :1:30:

သူငယ္ခ်င္း ကဗ်ာဆရာ စိုးမင္းေအာင္တစ္ေယာက္ ေတာင္ႀကီးျပန္သြားတဲ့ သူေကာင္မေလးကို လြမ္းလြမ္းဆြတ္ ဆြတ္နဲ႔ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္သာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အခ်စ္က ဆန္းၾကယ္ပါတယ္ ။ အခ်စ္ကို ဘယ္လို
ဖြင့္ဆိုၾကသလဲ ဆိုရင္................................................................................................................................................................ ...........................................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................................
...............................................စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ ။ ( ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဘာမွ သိတာမဟုတ္ဘူး )
ဆူးရင့္