ျပန္ၿပီးေျပာျပခ်င္တယ္ ။ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ပင္လယ္ထဲမွာေနၾကရတဲ႔ သေဘၤာသားေတြဟာ ရက္ လ ႏွစ္ေတြၾကာျမင္႔
လာတာနဲ႔ အမွ် သူတို႔ရဲ႕သက္ထားေလးေတြဆီ အလြမ္းစိတ္လႊင္႔တတ္ၾကပါတယ္ ။
လမင္းႀကီးကလည္း ထိန္ထိန္သာလို႔ေပါ႔ ။ သက္ထားေလးေတြဆီ လြမ္ဆြတ္ရင္း ေရျပင္က်ယ္ကို ေငးေမာေနခ်ိန္
မွာ ရုတ္တရက္ ၀ုန္းဆိုတဲ႔အသံႀကီးနဲ႔အတူ ငါးတစ္ေကာင္ဟာ ေရလႊာကိုေဖါက္ထြက္လာတယ္ ။ သေဘၤာသားရဲ႕
ျမင္ကြင္းမွာ အလြမ္းဓာတ္ခံေလးကလည္းရွိေနေတာ႔ ငါးႀကီးရဲ႕ေခါင္းပိုင္းကို ငါးေခါင္းလို႔မျမင္ရပဲ သူ႔သက္ထားမ်က္ႏွာလို႔ ထင္သြားတာေပါ႔ ။
ေရျပင္ဆီ ျပန္ထိုးက်သြားတဲ႔ ငါးႀကီးရဲ႕ အၿမီးကိုျမင္ရေတာမွ ေအာ္ သက္ထားမဟုတ္ဘဲ ငါးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေန
ပါလားဆိုတာကို သိရေတာ႔တယ္ ။ ေရသူမဆိုတာ အိမ္လြမ္းသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျဖဆည္ရာဇာတ္ေကာင္ပဲ
ဆိုပါေတာ႔ ။ ။
ေရသူမ
အႏုပညာဆိုတာ
ကိုယ္ ႏွဳတ္ စိတ္ရဲ႕ ပဲ႔တင္သံ
ေမွာ္၀င္ေရာင္ စိမ္႔စိမ္႔စီးဖို႔
ငါမွာ ပင္လယ္ရွိတယ္ ။
အလင္းသီသီ ယွက္၀ဲလာတိုင္း
ကမ္းလြန္ အလြမ္းနဲ႔
အေငး အၾကည့္နဲ႔
ခံစားခ်က္ေတြ ဘယ္ေလာက္လိႈင္းဆန္ေနသလဲ ။
ေရလႊာကို ေဖါက္ထြက္လာတဲ႔
မ်က္ႏွာတစ္ျပင္
အထည္ကိုယ္ အမွား
ျဒဗ္ အမွား
ငါးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အၿမီးကိုၾကည္႔ရင္း
ငါ့ အရိုး အသားအတြက္
စိတ္နဲ႔ ေရးပစ္လိုက္တယ္ ။ ။
အႏုပညာဆိုတာ
ကိုယ္ ႏွဳတ္ စိတ္ရဲ႕ ပဲ႔တင္သံ
ေမွာ္၀င္ေရာင္ စိမ္႔စိမ္႔စီးဖို႔
ငါမွာ ပင္လယ္ရွိတယ္ ။
အလင္းသီသီ ယွက္၀ဲလာတိုင္း
ကမ္းလြန္ အလြမ္းနဲ႔
အေငး အၾကည့္နဲ႔
ခံစားခ်က္ေတြ ဘယ္ေလာက္လိႈင္းဆန္ေနသလဲ ။
ေရလႊာကို ေဖါက္ထြက္လာတဲ႔
မ်က္ႏွာတစ္ျပင္
အထည္ကိုယ္ အမွား
ျဒဗ္ အမွား
ငါးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အၿမီးကိုၾကည္႔ရင္း
ငါ့ အရိုး အသားအတြက္
စိတ္နဲ႔ ေရးပစ္လိုက္တယ္ ။ ။
ဆူးရင္႔ (တန္႔ဆည္)
Emperor and Empress magazinevol (6) . No (5)
December 2008
1 comment:
အႏုပညာဆိုတာ
ကိုယ္ ႏွဳတ္ စိတ္ရဲ႕ ပဲ႔တင္သံ
ေမွာ္၀င္ေရာင္ စိမ္႔စိမ္႔စီးဖို႔
ငါမွာ ပင္လယ္ရွိတယ္....
အရမ္းမိုက္တယ္ဗ်ာ...
အားေပးလ်က္...
ေႏြသူရ
Post a Comment