Wednesday, December 24, 2008

ၾကယ္ေတြနဲ႔ အၿပိဳင္ ကဗ်ာေရးေနတယ္ ။

၀ရန္တာမွာ ၾကယ္ေတြနဲ႔အၿပိဳင္ အလြမ္းနဲ႔ ငါလင္းေနခဲ့တာ
ကမၻာေျမေပၚမွာ ဘာေၾကာင့္ ၊ ဘယ္လို လူေတြတစ္၀က္ အိပ္ေမာက်ေနၾကတာလဲ
အေကာင္းဆံုး တစ္မ်ဳိးကို ေရြးဖို႔ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးေတြၾကား ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီ
ေသစာရင္းသြင္းခံရမယ့္ လူလို
မ်က္လံုးစံုမိွတ္ရင္း စမ္းတ၀ါး၀ါးေလွ်ာက္ရင္း အမွတ္ရရင္း
အခ်စ္ရဲ႕ ေသြးသားမ်ားထဲမွာ ငါရွိေနခဲ့တာ ရင္ခုန္ရင္းေပါ့ ။

ေရထဲက ေက်ာက္တံုးေတြလို ေန႔စဥ္ဘ၀ဟာ
ျငိမ္သက္ျခင္းေပၚ ေရာက္ရွိႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး
ေမးရိုးက သန္မာလာတယ္
ငါ့ေမးရိုးကို ထိုးၾကိတ္ဖို႔ ေလာကဓံအၾကိဳက္ေတြ႕ခဲ့ပါရဲ႕လား ။

အေျဖကို ၾကိဳေျပာလို႔မရပါဘူးတဲ့
ဘာမွ ကာကြယ္လို႔ မရခဲ့ဘူး
ေသြးေအးေအး ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာအေကာင္းဆံုး ေခတ္ ၊

သရဲကားျဖစ္လာတယ္
ေသာၾကာေန႔နံသမီးေလး အိပ္စက္ေနမယ္
စာေၾကာင္းေရ ဆယ့္ေလးမွာ ခ်စ္တာကိုပဲ ထပ္ေရးေျပာမယ္
ဘာေျပာရမလဲ၊ ေသာၾကာေန႔နံသမီးေလး အေျဖ- မသိဘူးေလ
ကိုက...ကိုက...က...က...က....က...ထစ္အလို႔ေန

ကိုယ္ဟာ စၾက၀ဠာထဲမွာ ေလာင္ကြ်မ္းေနသူတစ္ေယာက္ေပါ့
စာေၾကာင္းေရ ဆယ့္ရွစ္မွာ ႏွလံုးသား အထိေအာင္ ကြ်မ္းခဲ့သူေပါ့
မျငိမ္းခ်မ္းမႈမ်ားကို နာက်င္လြန္းခဲ့မိတယ္
ဂရုစိုက္
မ်က္ႏွာဖံုးေတြနဲ႔ အလွတရားေယာင္ေဆာင္လာလိမ့္မယ္
ေရႊေရာင္၀င္းပသလိုလို...လို...လို....လို.....
သူတို႔


စိုးမင္းေအာင္

No comments:

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails