ပိုင္ရွင္မဲ့အမႈိက္မ်ား

၀တ္ေက် တန္းေက် ရႈရွိဳက္ စားေသာက္မႈ
အရွက္ေျပ ၀တ္ဆင္မႈနဲ႔
အိုမင္း ရြတ္တြလာတာကလြဲရင္
တိရစ္ဆန္ ဆန္တဲ႔ လူ႔ဘ၀ၾကီး .....။

ခမ်ာ.... ခင္ဗ်ားတို႔ လူ႔ဘ၀ေတြမွာေရာ
စီးပြားေရးနဲ႔ ဂုဏ္ပကာသနေတြ လုခဲ႔ၿပီလား ၊
ဘာသာေရးနဲ႔ စစ္ပြဲေတြ လုခဲ႔ၿပီလား ၊
လူမႈေရးနဲ႔ နည္းပညာေတြ လုခဲ႔ၿပီလား ၊
ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ကံတရားေတြ လုခဲ႔ၿပီလား ၊
ရုပ္၀တ္ထုန႔ဲ ဓာတုလက္နက္ေတြ လုခဲ႔ၿပီလား ၊
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးေတြ လုခဲ႔ၿပီလား ၊
အာဏာနဲ႔ လုပ္ပို္င္ခြင္႔ေတြ လုခဲ႔ၿပီလား ....။

ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာသလို
ငါ႔ဒုက္ခက ပ်ားရည္လို မခ်ဳိဘူး
ဘ၀ထဲ မ၀ေသးတဲ႔ တစ္စုံတစ္ရာကို
အေဖက ယူသြားတယ္
အေ၀း အဆုံး အထိ
အိပ္မက္ဆီ မေရာက္ေသးတဲ႔ ခ်ဳိၿမိန္ျခင္း
ဘယ္မွာလဲ
ဘယ္ကာလေတြဆီမွာလဲ
အေမ႔လက္ထဲမွာလား
၀ို္င္၀ို္င္ လက္ထဲမွာလား .....။

ငါ႔အနာဂတ္က
ဂတ္ထဲမွာ ရခဲ႔တဲ႔ အနာအဆာ
ငါ႔ပန္းတိုင္က
တို္င္ၾကားခံရတဲ႔ ပန္ခိုးမႈ
ငါ႔လြတ္ေျမာက္မႈက
ေမ်ာက္တစ္ေကာင္လို လြတ္ေနျပန္ေရာ႔......။

ေလာကထဲ
ကေနတဲ႔ ေလာဘေတြျမင္ေနရတယ္....
ၿမိဳ႕ျပထဲ
ျပေနတဲ႔ ၿမိဳ႕အတုေတြျမင္ေနရတယ္....
ေက်းလက္ထဲ
လက္တည္႔စမ္းခ်င္တဲ႔ ေက်းငွက္ေတြျမင္ေနရတယ္....
ေဟာဒီက ဆူးရင္႔မွာ
ရင္႔သည္းလြန္းတဲ႔ ေလာကဓံဆူးေတြ
စူး၀င္ေနတာ ျမင္လား ၊
ေၾကာက္လန္႔စိတ္နဲ႔
လန္႔လန္႔ၿပီး ေၾကာက္ေနရတဲ႔ ျပသ္သနာေတြ
အုံက်င္းဖြဲ႔ေနတာ ျမင္လား....။

အထင္ႀကီးစရာမလို ၊ ကိုယ္ပို္င္ဥယ်ာဥ္မလို၊ အနဳျမဴလက္နက္မလို၊
ရယ္ရႊင္မႈမလို၊ အႏုပညာမလို၊ခ်စ္တဲ႔ေကာင္မေလးမလို၊
အင္ဂ်င္သံမလို၊ဘဏ္စာအုပ္မလို၊အီလက္ထေနာနစ္မလို၊
ဇနီးမလို၊မယားမလို၊သမီးမလို၊သားမလို၊
မလိုအပ္ခ်က္မ်ားစြာနဲ႔
လိုအပ္ေနရတဲ႔ ငါ႔ဘ၀
ဘာကို ငါက လု လု လုရမွာလဲ.......။

ငါနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ လူေတြက
ငါအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈကို ဆာေလာင္ေပးေနၾက
ဒါဟာ အန္ခ်င္စရာေကာင္းတဲ႔
အပုတ္သိုးဆုံး ေ၀ါဟာရ မဟုတ္ဘူး ....။

ငါ႔ဘက္က အားလုံးကို လိပ္ေခ်ၿပီး
လိပ္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ေျခေထာက္ထဲ ပုန္းခိုင္းလို္က္တယ္
ငါ႔ဘက္က ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္အားလုံး နင္းေခ်ၿပီး
ငရဲတြင္းရဲ႕ ေျခနင္းမွာ ႏွစ္ျမွဳတ္ထားလို္က္တယ္.....။

ခင္ဗ်ား ဒီကဗ်ာကို ဖတ္ၿပီးရင္
ရင္ဘတ္ထဲက ၿပီးဆုံးျခင္းနဲ႔ ဖတ္ဖတ္ေမာေပး ၊
မဟုတ္ရင္
ေက်းဇူးျပဳၿပီး အမႈိက္ေတာင္းထဲ ပစ္ထည္႔ေပး.....။

ဆူးရင္႔ (တန္႔ဆည္)
၂၆ ၊ ၈ ၊ ၂၀၀၇ ။