ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ အျဖစ္တစ္ခ်ဳိ႕က နဖူးကို ခ်ိန္ရြယ္ပစ္လိုက္တယ္
ဗလုံးဗေထြး အေတြးမ်ား အစိပ္စိပ္အျဖာျဖာ ျပန္႔္က်ဲလြင့္ပါးသြား
ေမာပန္းတႀကီး ေပြ႔ထူလိုက္မိတယ္
လက္ထဲ ဆုတ္ကိုင္မိတဲ့ အစအနေလးေတြ တိိတ္တဆိတ္ ျဖန္႔ႀကည့္မိ
ဟာ...ဘယ္မွာလဲ
မေတြ႔ရျခင္းကို ေတြ႔ေနရ ၾကားေနရ ထပ္ေတြးေနရ
ေနာက္ထပ္ေလဟာနယ္ေပါင္းမ်ားစြာထဲ တစ္ခုခု ရွိ္မလား
ရခ်င္တယ္...မရဘူး ထပ္ရခ်င္တယ္...အထပ္ထပ္ ေ၀းသြား
တည္ေဆာက္မိေပမယ့္ တဒဂၤဟာ တဒဂၤစစ္စစ္ကို ျဖစ္
မပ်က္ေစနဲ႔ ပ်က္ျခင္းဟာ ျဖစ္စဥ္က ထပ္ၿပီးပ်က္
အေမွာင္ကို အလင္းထဲ မ်က္စိမွိတ္ရွာမိတယ္
အလင္းက အေမွာင္ေခ်ာင္မွာ ပုံးကြယ္လို႔
ဖြင့္လိုက္ ပိတ္ျခင္းဟာ ဖြင့္ျခင္းကို ေစာင့္၊ ဖြင့္ျခင္းဟာ ဖြင့္ျခင္းကို ျပန္ေစာင့္
ျပန္ေစာင့္ေနၾက ျပန္ေစာင့္ေနၾကရင္း
ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာျပင္ပလုိ႔ ေျပာျပန္တယ္
ဘယ္အထိ ဘယ္ႏွမိုင္ ဘယ္ကမၻာ ဘယ္စၾက၀ဠာလဲ
တကယ္မဟုတ္ရပါဘူး
ရင္ထဲမွာ ေပ်ာက္ ႏွလုံးေသြးမွာ ေပ်ာက္ ဘ၀ထဲမွာ ေပ်ာက္
လူေတြကို တစ္ခု တစ္ေကာင္ တစ္ေယာက္က ေခ်ာင္းေနမယ္
လူေတြက တစ္ခု တစ္ေကာင္ တစ္ေယာက္ကို ျပန္ေခ်ာင္းမယ္
သံသယကို ထက္ျမေအာင္ ေသြးရင္း တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး
စိတ္ထဲထိ နစ္ျမွဳတ္သြားေအာင္ ခုတ္ပိုင္းလိုက္ၾက
တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္နဲ႔ နီးလာတဲ့ ေသျခင္း
အတင့္ရဲလာတဲ့ ကိစၥေတြ တစ္စစ ကူးစက္လာေၾကာင္း
အတည္ပ်က္ျခင္း မွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနေၾကာင္း
အျမင္ေတြ တစ္ဖက္ထဲ ျမင္ေနရေၾကာင္း
မင္းတို႔ပဲ မင္းတို႔ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ငါတို႔ပဲ ငါတို႔ျဖစ္ေၾကာင္း
အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ တြယ္တတ္လာတဲ့ ႏြယ္ေတြ
ၾကာေလ ႐ႈပ္ေလ ရွင္းမရေလ ျဖစ္ေၾကာင္း
ဖန္တီးထားတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးမွာ အေပ်ာ္ရွာၾကရင္း
ဖာေထးထားေသာ စိတ္ကူးနဲ႔ မိုးေခါင္ေနတာ
တကယ္ကို ၾကာေနတာ မမွတ္မိတာ ၾကာၿပီ။ ။
ေႏြဦးကို
ဒီသူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ဒီေန႔ ေန႔လည္ ၁၂း၁၀ ေလာက္ ေရာက္လာတယ္။ သူက အခု စရဏမဂၢဇင္းမွာ အယ္ဒီတာလုပ္ေနတာပါ။ ေျပာျပဖို႔ ေစာေနေသးတဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုလဲ ပါလာတယ္။ အဲဒီအတြက္ တိုင္ပင္ၾက
သူ႔စိတ္ကူးကို ေျပာျပ။ ကိုယ္စိတ္ကူးကို ေျပာျပ။ လူႀကိဳက္မ်ားဖို႔ လူထဲေရာက္ဖို႔ ဘယ္လိုျပင္ဆင္မယ္ ဘယ္လို
ျမွင္တင္ေရးလုပ္မယ္ စသျဖင့္အမ်ားႀကီးပါ။ လိုဂိုကိစၥေတြ မူၾကမ္းစီမံထားေတြ စုံလို႔။ ေနာက္ေတာ့ သူေရးျဖစ္တဲ့
ကဗ်ာကို ထုတ္ျပတယ္။ ကိုယ္ေရးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာကို ထုတ္ျပတယ္။
သူက စရဏမဂၢဇင္းအတြက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ယူသြားတယ္။
ကိုယ္က ပင္ကူအန္တိမ္တိုက္တင္ဖို႔ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ယူထားလိုက္ပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ေမာင္မင္းစိုး(ေရႊနံ႔သာ)ဆီကို သြားၾကတယ္။ ေရႊဂုံတိုင္ ဒီဘက္ထိပ္ ကားေပၚကလဲ ဆင္းေရာ့
ေမာင္မင္းစိုး၊ ဖိုးေဆာင္း၊ ထင္ေအာင္တို႔ကို ေတြ႔တယ္။ လဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္၊ ရယ္စရာေတြ ေျပာ။ စကားေတြေျပာၿပီး
ေနာက္
လမ္းခဲြခဲ့ၾကတယ္။
ဒါပါပဲ။
ဆူးရင့္
ဗလုံးဗေထြး အေတြးမ်ား အစိပ္စိပ္အျဖာျဖာ ျပန္႔္က်ဲလြင့္ပါးသြား
ေမာပန္းတႀကီး ေပြ႔ထူလိုက္မိတယ္
လက္ထဲ ဆုတ္ကိုင္မိတဲ့ အစအနေလးေတြ တိိတ္တဆိတ္ ျဖန္႔ႀကည့္မိ
ဟာ...ဘယ္မွာလဲ
မေတြ႔ရျခင္းကို ေတြ႔ေနရ ၾကားေနရ ထပ္ေတြးေနရ
ေနာက္ထပ္ေလဟာနယ္ေပါင္းမ်ားစြာထဲ တစ္ခုခု ရွိ္မလား
ရခ်င္တယ္...မရဘူး ထပ္ရခ်င္တယ္...အထပ္ထပ္ ေ၀းသြား
တည္ေဆာက္မိေပမယ့္ တဒဂၤဟာ တဒဂၤစစ္စစ္ကို ျဖစ္
မပ်က္ေစနဲ႔ ပ်က္ျခင္းဟာ ျဖစ္စဥ္က ထပ္ၿပီးပ်က္
အေမွာင္ကို အလင္းထဲ မ်က္စိမွိတ္ရွာမိတယ္
အလင္းက အေမွာင္ေခ်ာင္မွာ ပုံးကြယ္လို႔
ဖြင့္လိုက္ ပိတ္ျခင္းဟာ ဖြင့္ျခင္းကို ေစာင့္၊ ဖြင့္ျခင္းဟာ ဖြင့္ျခင္းကို ျပန္ေစာင့္
ျပန္ေစာင့္ေနၾက ျပန္ေစာင့္ေနၾကရင္း
ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာျပင္ပလုိ႔ ေျပာျပန္တယ္
ဘယ္အထိ ဘယ္ႏွမိုင္ ဘယ္ကမၻာ ဘယ္စၾက၀ဠာလဲ
တကယ္မဟုတ္ရပါဘူး
ရင္ထဲမွာ ေပ်ာက္ ႏွလုံးေသြးမွာ ေပ်ာက္ ဘ၀ထဲမွာ ေပ်ာက္
လူေတြကို တစ္ခု တစ္ေကာင္ တစ္ေယာက္က ေခ်ာင္းေနမယ္
လူေတြက တစ္ခု တစ္ေကာင္ တစ္ေယာက္ကို ျပန္ေခ်ာင္းမယ္
သံသယကို ထက္ျမေအာင္ ေသြးရင္း တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး
စိတ္ထဲထိ နစ္ျမွဳတ္သြားေအာင္ ခုတ္ပိုင္းလိုက္ၾက
တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္နဲ႔ နီးလာတဲ့ ေသျခင္း
အတင့္ရဲလာတဲ့ ကိစၥေတြ တစ္စစ ကူးစက္လာေၾကာင္း
အတည္ပ်က္ျခင္း မွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနေၾကာင္း
အျမင္ေတြ တစ္ဖက္ထဲ ျမင္ေနရေၾကာင္း
မင္းတို႔ပဲ မင္းတို႔ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ငါတို႔ပဲ ငါတို႔ျဖစ္ေၾကာင္း
အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ တြယ္တတ္လာတဲ့ ႏြယ္ေတြ
ၾကာေလ ႐ႈပ္ေလ ရွင္းမရေလ ျဖစ္ေၾကာင္း
ဖန္တီးထားတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးမွာ အေပ်ာ္ရွာၾကရင္း
ဖာေထးထားေသာ စိတ္ကူးနဲ႔ မိုးေခါင္ေနတာ
တကယ္ကို ၾကာေနတာ မမွတ္မိတာ ၾကာၿပီ။ ။
ေႏြဦးကို
ဒီသူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ဒီေန႔ ေန႔လည္ ၁၂း၁၀ ေလာက္ ေရာက္လာတယ္။ သူက အခု စရဏမဂၢဇင္းမွာ အယ္ဒီတာလုပ္ေနတာပါ။ ေျပာျပဖို႔ ေစာေနေသးတဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုလဲ ပါလာတယ္။ အဲဒီအတြက္ တိုင္ပင္ၾက
သူ႔စိတ္ကူးကို ေျပာျပ။ ကိုယ္စိတ္ကူးကို ေျပာျပ။ လူႀကိဳက္မ်ားဖို႔ လူထဲေရာက္ဖို႔ ဘယ္လိုျပင္ဆင္မယ္ ဘယ္လို
ျမွင္တင္ေရးလုပ္မယ္ စသျဖင့္အမ်ားႀကီးပါ။ လိုဂိုကိစၥေတြ မူၾကမ္းစီမံထားေတြ စုံလို႔။ ေနာက္ေတာ့ သူေရးျဖစ္တဲ့
ကဗ်ာကို ထုတ္ျပတယ္။ ကိုယ္ေရးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာကို ထုတ္ျပတယ္။
သူက စရဏမဂၢဇင္းအတြက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ယူသြားတယ္။
ကိုယ္က ပင္ကူအန္တိမ္တိုက္တင္ဖို႔ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ယူထားလိုက္ပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ေမာင္မင္းစိုး(ေရႊနံ႔သာ)ဆီကို သြားၾကတယ္။ ေရႊဂုံတိုင္ ဒီဘက္ထိပ္ ကားေပၚကလဲ ဆင္းေရာ့
ေမာင္မင္းစိုး၊ ဖိုးေဆာင္း၊ ထင္ေအာင္တို႔ကို ေတြ႔တယ္။ လဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္၊ ရယ္စရာေတြ ေျပာ။ စကားေတြေျပာၿပီး
ေနာက္
လမ္းခဲြခဲ့ၾကတယ္။
ဒါပါပဲ။
ဆူးရင့္
No comments:
Post a Comment