သားဆိုး

အုံက်င္းဖြဲ႔ ျပႆနာ မဟာဘုတ္
လ ေန နကၡတ္ တာရာ
ၾကယ္ေရာင္ မစုံႏိုင္မွန္း သိခဲ့ပါၿပီ ေမေမ ။

လူ႔ဘ၀ရဲ႔ လူသားဆန္မႈဟာ
ေလကို ရွဴရွိဳက္တတ္ဖို႔ပဲလား
အၿပံဳး အခြံေတြ ထိမွန္လာတိုင္း
အန္ခ်င္လာတယ္ ။

ဂုဏ္သေရမဲ့ အသိုက္ပ်က္ ၀ပ္က်င္းထဲ
ကၽြန္ေတာ္ စုန္ဆန္ေနရေပါ့
ေခတ္တစ္ခုလုံး
ေမ့ေဆးနဲ႔ လုံေလာက္ခဲ့ရပါတယ္ ေမေမရယ္ ။

မ်က္လုံးထဲက
အေကြ႕ အေကာက္ေတြ
နားထဲက
အဖု အထစ္ေတြ
ငိုသံဟာ ပါးလႊာ အက္ကြဲသြားေပမယ့္
ပင့္သက္ေတြ ရွည္ေ၀းဆဲပါ ေမေမ ။

လူေတြက
ေျမျပင္ သစ္ပင္ဆန္ဖို႔ မေကာင္းေတာ့ဘူး ေမေမရယ္
ကၽြန္ေတာ္ဟာ
အေမ့လိုပဲ အေမြနဲ႔ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရပါတယ္ ။

ဆူးရင့္၊တန္႔ဆည္၊