အသိတစ္ေယာက္က လူႀကံဳနဲ႔ ေမးလိုက္တာ သူ႔သတိရလား ေနေကာင္းလားဆိုရင္ အရာရာအိုေကပါေစေပါ့ ေန႔လယ္ႏွစ္နာရီမွာ အခုလိုေနပူႀကီးမ်ဳိးဆိုရင္ ေအးခ်မ္းပါေစေပါ့ ေဆး႐ုံလည္း ဆင္းႏိုင္ပါေစေပါ့ကြာ ဘတ္စ္ကားက်ပ္သလိုလား ၿမိဳ႕ျပမွာ ဘ၀ဆိုတာ အေနက်ပ္ အေသက်ပ္ပဲကြာ ငါ့စိတ္ေတြလည္း မြန္းက်ပ္က်ပ္ က်ပ္ေငြမရွိတဲ့ ျဖတ္သန္းမႈဟာ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ က်ဥ္းေျမာင္းလို႔ ခႏၶာကိုယ္ဟာလည္း က်သြားတယ္ က်က်ၿပီးရင္း က်လို႔ေပါ့ကြာ မ်က္ကြင္းေတြလည္း က်သြားတယ္ လမ္းေပၚ ျဖတ္ေျပးေနၾကတဲ့ လူအပူလႈိင္းေတြ က်ဖို႔ ဘာလိုမလဲ လိုင္းက်သြားတယ္ ေနထိုင္မေကာင္းလည္း ျဖစ္သြားတယ္ အဆိပ္ရည္ေတြ တမွ်ားမွ်ား ႏွလုံးသားၿပီးရင္ ႏွလုံးသားထဲမွာေရာ ဘာျဖစ္ႏိုင္သလဲ ေနာက္ထပ္ဘယ္လိုအဆိပ္ ေတြ႔ႏိုင္သလဲ စိတ္ စိတ္ကလည္း နည္းနည္းေတာ့ ပူပန္ပါတယ္ ငိုမေနနဲ႔ဆိုရင္ မင္းမငိုနဲ႔ပဲ ငါငိုမယ္ ငိုျခင္းက အဆုတ္ကို အားေကာင္းတယ္ ေဟး ဟန္နီ အဆိုးမမ်ားနဲ႔ဆိုရင္လည္း အဆိုးမမ်ားနဲ႔ပဲ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးအိပ္မက္မွာ ေယာင္ယမ္းၿပီး ေအာ္ေျပာမိတယ္ အိုး အဆုတ္မွာ အမွားမိႈင္း မိုင္းေတြ ခြဲမပစ္နဲ႔ သတိတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ခဏခဏေတာ့ ရပါတယ္ ရရတာေတြ သတိလည္လည္သြားတယ္ လည္ေနတဲ့ ခ်ားထဲမွာ ခ်ား ေခ်ာက္ခ်ားတာေတြ လန္႔မိတာေတြ အိုး ဟိုး ေခ်ာက္ခ်ားလန္႔မိတာေတြ တစ္ေယာက္တည္းဆိုရင္လည္း တစ္ေယာက္တည္းပဲ ကိုယ္ခႏၶာေကြးေကာက္သြားေအာင္ ခံႏိုင္ရည္ေတြလည္း အေၾကာဆိုင္းသြားတယ္ ေျပးထြက္တယ္ဆိုရင္လည္း ေျပးထြက္တာပဲ လြတ္လည္း မလြတ္တဲ့ နံရံေတြ ၿမိဳ႕ျပေတြ အေၾကာင္းအေၾကာင္းေတြ အျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္ပ်က္တာေတြ အိုင္းအနာကို အိုင္းအနာျဖစ္ဖူးမွသာ ခံရသိခဲ့ ကိုယ္ေမးပါတယ္ ကိုယ္ဘယ္လိုလဲ ေနေကာင္းလား မနက္ျဖန္ လြတ္ကြဲမယ့္ ေန႔ရက္ထဲမွာလား သတိရလားဆိုရင္ မင္းအရာရာ အိုေကပါေစေပါ့ သတိရရေနပါတယ္ ရရေနတဲ့ သတိ လည္လည္သြားတယ္ အခုသြားတယ္ သတိရရမႈဆီ အလြယ္လမ္းက လည္လည္သြားတယ္။
ဆူးရင့္ စိုးမင္းေအာင္
No comments:
Post a Comment