ကဗ်ာစည္သြတ္ဘူး

ဇာတ္လမ္းေတြကို လုပ္ၾကံဖန္တီးရတယ္။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ရင္ကို ဖြင့္ျပထားခ်င္ပါတယ္။
လူ႔အျဖစ္ရရွိခဲ့တဲ့ ဘ၀မွာ ဘယ္အရာက အေရးႀကီးဆံုးလဲ။
ဆင္းရဲသားေလးလည္း လူခ်မ္းသာတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားေအာင္ လွည့္စားႏိုင္ တယ္။
တစ္စဆီျပန္႔က်ဲေနတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြ စိတၱဇေတြ ေ၀းကြာေနတဲ့ ခ်စ္သူေတြကို
တစ္စဆီ ျပန္လိုက္ ေကာက္တယ္။
ၿမိဳ႕ျပရွင္သန္မႈထဲ ႏွင္းမီးခိုးမ်ား ပိတ္လို႔ အူ။
ေစာေစာႏိုးထခဲ့တဲ့အခါမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္ ေစာေစာလြမ္းေဆြးရပါတယ္။
ကတ္ကိုဘိန္းေသာက္ခဲ့တဲ့ စီးကရက္နဲ႔ ကိုယ္ေသာက္ေနတဲ့စီးကရက္ အခိုးအေငြ႔မ်ား ဟာ ပံုတူ။
ကိုယ္ဟာ ကဗ်ာသမားဘ၀ တီရွပ္နဲ႔ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို ေရြးခ်ယ္၀တ္ဆင္မိခဲ့ပါတယ္။
အသည္းႏွလံုး ရဲ႕ နံရံေတြ ေခ်ာက္ခ်ား႐ူးသြပ္ဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ၿပိဳပ်က္ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္ေနပါတယ္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကဗ်ာအႏုပညာ ေျမမွာပဲ ေခါင္းခ်ခ်င္တယ္။
ေက်ာက္တူးတဲ့ သူေတြက ရရွိလာတဲ့ ေက်ာက္ကုိ ယူ၊
ကိုယ္က ခ်စ္ေမတၱာတူး သမားတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့
ရရွိလာမယ့္ ခ်စ္ေမတၱာကို ယူ၊
ခင္ဗ်ားက က်န္တာေတြ အကုန္တူးသမားတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ က်န္တာေတြ အကုန္လံုးကို ယူရမယ္။ ဘတ္စ္ကားက်ပ္က်ပ္စီးရတဲ့ အခ်ိန္အခါမွာ ဘာသာစကားက်ပ္က်ပ္ေတြကိုပဲ ကိုယ့္ဆီက ခင္ဗ်ားရရွိႏိုင္ပါတယ္။
ကားရဲ႕ လီဗာကို အဆံုးအထိ ဖိနင္းခ်င္ နင္း၊
နည္းနည္းပိုသန္႔ရွင္းတယ္ ထင္ရတဲ့ ေလကို တ၀ႀကီး ပို႐ွဴခ်င္ ႐ွဴ၊
အသင့္ျပဳလုပ္ၿပီးသား အစားအေသာက္ေတြကို အသင့္ေဖာက္စားသံုးခ်င္ စားသံုး၊
လူသားဆန္မႈတရားကိုေတာ့ ခင္ဗ်ားမေမ့မေလ်ာ့ဘဲ ေနရမယ္။
အၾကမ္းဖက္မႈရဲ႕ အနက္မ်ားဟာ
အနက္ေရာင္၀မ္းနည္းေၾကကြဲရမႈမ်ားပဲ ေပးတယ္ဆိုတာ ႏွလံုးသားထဲ ေရာက္ရွိေအာင္

အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ကိုယ္ေျပာေနပါရေစ။
ajrm ae w shift+j h vl shift+y b0 ေျမာေနတဲ့ လူ႔ဘ၀ေပါ့ ဟုတ္လား။
ညစ္ညမ္းေမးလ္ေတြ မပို႔နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေရ။
သတိေပးတားျမစ္သည္။
ေကာင္းကင္ျပာျပာမိုးသားေအာက္တြင္ ကိုယ္ေနထိုင္သည္။
ထိခိုက္ထားေသာေၾကာင့္ ကတ္ကိုဘိန္းဓာတ္ပံုႀကီး နံရံမွာ ကြာက် ေနသည္။
ကိုယ္နဲ႔ အေ၀းဆံုး ၾကယ္တံခြန္လို ေကာင္မေလး ေျပးေလၿပီ။ မမုန္းရ မတီးရ။
ဆရာ၀န္က စိတ္ၿငိမ္ ေဆးျပားမ်ားေသာက္ရန္ ၫႊန္ၾကားထားသည္။
ကဗ်ာ၏ EXPIRE DATE ကို သတိျပဳပါ။
ဖတ္သူအသည္းႏွလံုး ကူးစက္ခံစားကြဲအက္တတ္သည္။

စိုးမင္းေအာင္
၂၀၁၀၊ ၾသဂုတ္၊ ၁၀ ရက္။
မနက္ ၆ နာရီ ၄၀ မိနစ္။