ျပဇာတ္က
အသက္နဲ႔ ရြက္လႊင့္အလာ
ကမၻာဟာ ဆိတ္သုဥ္းျခင္း အတိ ။
ညေရာက္ရင္ ခင္မ်ားတို႔လို အိပ္ခ်င္တယ္
မနက္ေရာက္ရင္ ခင္မ်ားတို႔လို ႏိုးခ်င္တယ္
ေန႔စဥ္ လႈပ္ရွားခြင့္ေတြလည္း ခင္မ်ားတို႔လိုပဲ ။
ငါဟာ မိသားစု ေပ်ာက္ေနတဲ့ လူ
လူ ေပ်ာက္ေနတဲ့ လမ္း
လမ္း ေပ်ာက္ေနတဲ့ ရထား
ရထား ေပ်ာက္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕
ၿမိဳ႕ ေပ်ာက္ေနတဲ့ သစ္ပင္
သစ္ပင္ ေပ်ာက္ေနတဲ့ အရြက္
အရြက္ ေပ်ာက္ေနတဲ့ ေလ
ေလ ေပ်ာက္ေနတဲ့ အခန္း
အခန္း ေပ်ာက္ေနတဲ့ အသုံးအေဆာင္ ။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့
မိုးတိမ္အတုက ငွက္လို ပ်ံတယ္
ငွက္အတုက ဥၾသဆြဲတယ္
ဥၾသအတုက နာရီေရာင္းတယ္
နာရီအတုက သင္တန္းတတ္တယ္
သင္တန္းအတုက ျပကၡဒိန္ စားတယ္ ။
စိတ္ကို ႀကိဳးခ်ည္ထားၾက
မင္း မရွိေတာ့ ဘာအေရးလဲ
ငါ မရွိေတာ့ ဘာအေရးလဲ
ကဲကြာ
ဘာမွ မရွိေတာ့ ဘာအေရးလဲ
ညေတြ ေတာ္ေတာ္ အသက္ျပင္းတယ္ ။
ဆူးရင့္၊တန္႔ဆည္၊
၁၂ ၊ ၇ ၊ ၂၀၀၉
အသက္နဲ႔ ရြက္လႊင့္အလာ
ကမၻာဟာ ဆိတ္သုဥ္းျခင္း အတိ ။
ညေရာက္ရင္ ခင္မ်ားတို႔လို အိပ္ခ်င္တယ္
မနက္ေရာက္ရင္ ခင္မ်ားတို႔လို ႏိုးခ်င္တယ္
ေန႔စဥ္ လႈပ္ရွားခြင့္ေတြလည္း ခင္မ်ားတို႔လိုပဲ ။
ငါဟာ မိသားစု ေပ်ာက္ေနတဲ့ လူ
လူ ေပ်ာက္ေနတဲ့ လမ္း
လမ္း ေပ်ာက္ေနတဲ့ ရထား
ရထား ေပ်ာက္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕
ၿမိဳ႕ ေပ်ာက္ေနတဲ့ သစ္ပင္
သစ္ပင္ ေပ်ာက္ေနတဲ့ အရြက္
အရြက္ ေပ်ာက္ေနတဲ့ ေလ
ေလ ေပ်ာက္ေနတဲ့ အခန္း
အခန္း ေပ်ာက္ေနတဲ့ အသုံးအေဆာင္ ။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့
မိုးတိမ္အတုက ငွက္လို ပ်ံတယ္
ငွက္အတုက ဥၾသဆြဲတယ္
ဥၾသအတုက နာရီေရာင္းတယ္
နာရီအတုက သင္တန္းတတ္တယ္
သင္တန္းအတုက ျပကၡဒိန္ စားတယ္ ။
စိတ္ကို ႀကိဳးခ်ည္ထားၾက
မင္း မရွိေတာ့ ဘာအေရးလဲ
ငါ မရွိေတာ့ ဘာအေရးလဲ
ကဲကြာ
ဘာမွ မရွိေတာ့ ဘာအေရးလဲ
ညေတြ ေတာ္ေတာ္ အသက္ျပင္းတယ္ ။
ဆူးရင့္၊တန္႔ဆည္၊
၁၂ ၊ ၇ ၊ ၂၀၀၉
No comments:
Post a Comment